"Lezbiyen kızlarımı çok seviyorum. Onları koruyun"

30 Yıldır Onur Yürüyüşü'nde Aynı Pankartı Açarak Gönüllerde Taht Kuran 92 Yaşındaki Kadın

92 yaşındaki Frances Goldin adlı bu minnoş teyzemiz, 30 yıldır Onur Yürüyüşü'nde aynı pankartı eline alarak alanlara iniyor ve eşcinselleri destekliyor. Buzzfeed'in derlediği bu güzel içeriğimizi, sizler için düzenledik.

Bu gazete görselinde üzerinde "Lezbiyen kızlarımı çok seviyorum. Onları koruyun." yazan pankartı taşıyan kadın, sosyal medyada çok güzel tepkiler alarak günden güne yayıldı.

Ve farklı yıllarda aynı kadının, aynı pankartla Onur Yürüyüşü sırasında çekilmiş bir sürü fotoğrafı var.

Bu minnoş teyzenin, genellikle mor kıyafetler içerisinde çekilen çeşitli fotoğrafalrı hem Tumblr'da hem de Twitter'da defalarca paylaşıldı.

Fotoğrafı paylaşan birçok kişi fotoğrafın sol tarafına 1994 yazdı, fakat çoğu kadının kim olduğunu açıklamak için herhangi bir hikaye veya kadının adını içermiyordu.

2015'de Amerika'da eş cinsel evliliği onaylayan mahkeme kararının 2 gün sonrasında yine aynı pankartla, fakat 1000 kat daha anlamlı bu sefer!

Bu fotoğrafta ise 2016 yılındaki yürüyüşte aynı şapka, aynı pankart ve aynı gülümseme ile...

Anlaşılan o ki; Frances Goldin adlı bu minnoş teyzemiz 30 yıldır New York'taki yürüyüşe aynı pankartla katılıyor. Kızları, Reeni ve Sally Goldin (aşağıdaki fotoğrafta) New Paltz, New York'ta ve San Francisco, Kaliforniya'da yaşıyorlar.

70 yaşındaki Sally de, 68 yaşındaki Reeni de çocukluklarını aileleriyle birlikte New York'da geçirdiler. New York City de 1970 yılında düzenlenen ilk Onur Yürüyüşü'nden kısa bir süre sonra lezbiyen olduklarını açıkladılar. Etkinlik her yıl haziran ayının son cumartesi günü, 1969 Stonewall ayaklanmalarını anmak için düzenleniyor.

Goldin'in kızlarının hiçbiri, annelerinin ilk ne zaman alanlara çıktığını hatırlamıyor. Goldin'in söylediklerine göre ise, bu etkinlikler düzenlenmeye başladığından beri katılıyor. Yani "en başından beri"...

"Yürüyüşün başladığı ilk günden bu yana, oraya gidiyorum ve pankartımı açıyorum. Bu, bir bakıma insanların sinirini bozuyor, özellikle çocuğunu reddeden insanların. Pankarta gelen tepkiler ise her zaman çok güzel, beni devam etmem için güçlendiriyor."

Reeni ise,

Annem eşitliğe, adalete ve doğru olana inanıyor. Bunun için çalışıyor. Bu, onun hayatı. Bu, onun karakteri.
dedi.

Pankart ise Goldin'in şehir plancısı bir arkadaşı tarafından yapıldı, çünkü Goldin'in arkadaşı bir pankart olmadan yürüyüşe katılmanın anlamsız olduğuna inanıyordu. Bu güzel kadının verdiği mesaj ise, yürüyüşe katılan insanların dikkatini hemen çekti.

Orijinal pankart "Onları koruyun." ifadesini içermiyordu. Bu ifade 1993 yılında Washington DC.'de düzenlenen tarihsel LGBTİ yürüyüşünde eklendi. Protesto pankartlarının bir talep içermesi gerektiğini düşündüğü için bu ifadeyi eklediğini söyleyen Goldin, pankartın arkasına "Lezbiyenlerin onurlu ebeveyni" diye eklemeyi de ihmal etmedi.

Kızlarının yaptığı açıklamaya göre, Goldin'in bu pankartını gördükten sonra birçok insan yanına gelip, kendilerini desteklemeyen ailelerine mektup yazmasını veya araması istiyor. Goldin ise, genelde bu istekleri geri çevirmiyor.

Herkes annemin yanına koşuyor, ağlıyor ve öpüyor. "Annemi arayabilir misin?" veya "Annem olur musun?" gibi şeyler söylüyorlar. Yürüyüşler sırasında hala görüştüğü insanlarla tanışıyor. İnsanların çocuklarına nasıl davranmaları gerektiği konusunda örnek davranışlar sergiliyor."
dedi Sally.

Reeni ise bu konuda,

İsimleri ve adresleri alır, bu çocukların annelerine mektuplar yazar. Dışa dönük biridir. İlgi çekmeyi sever ve bunu da çok iyi başarır.
diyerek annesinin karakteri hakkında yorumlarda bulundu.

"Sanırım bazı insanların bakış açılarını değiştirdim ve bu konuda çok mutluyum. Her aile eşcinsel çocuklarını desteklemeli. Eğer desteklemezlerse, çocuklarının hayatında birçok şey kaçıracaklar."

diyen Goldin ise, eşcinsellere verdiği destekle insanların gönüllerinde taht kurdu.
Goldin'in biyolojik kızları bile yürüyüşe katılamadığında, o yürüyüşlere gitmeye, aynı pankartı taşımaya ve oradaki diğer eş cinselleri çocuğu olarak adlandırmaya devam etti.

Tanıdığı bazı genç kadın arkadaşlarımla birlikte yürüyüşlere gitmeye devam etti. Onlar, onun kızları oldu. İnsanlar "Bunlar senin kızların mı?" diye sorduklarında, "Evet!" dedi. Belki annemin öz kızları değillerdi fakat o, onları kızları olarak adlandırdı.
şeklinde bir açıklama yaptı Reeni.

"Kim benimle gelirse, o benim kızımdır." (Goldin)
Yürüyüşlere geçirdiği kalp krizi dolayısıyla yalnızca bir yıl ara verdi Goldin. Onun dışında her yıl katıldı ve her yıl aynı yerde oturdu; 18. ve 5. caddenin kuzeydoğu köşesinde.

Son zamanlarda, tekerlekli sandalyesini de yanında getiriyor. Böylece kalabalıktan ve sıcak havadan ötürü sıkıntı yaşadığında dinlenebiliyor.

Fakat Goldin'in bütün hikayesi bununla sınırlı değil. 1977 kurduğu Frances Goldin Literary Agency (Frances Goldin Yazım Ajansı) ve insanların hakları için sürekli faaliyet halinde olmasıyla da biliniyor.

2011 yılında 87 yaşındayken, Wall Street'i İşgal Et adlı eyleme, baştan ayağa mor renge bürünerek ve "87 yaşındayım ve çok sinirliyim!" adlı pankart taşıyarak katıldı.

Reeni, annesinin tutkusu hakkında:

Annem asla bir şeyle amatörce ilgilenmedi. 10 veya 11 kez göz altına alındı. Buna rağmen devam etti. Bazı şeyler ona önemli gelir ve yapılacak doğru şeyin bu olduğunu bilir. Vazgeçmez.
dedi.
"Lezbiyen kızlarımı çok seviyorum." yazısına gelince... Orijinal pankartı muazzam bir şekilde saklamaya devam ediyor ve gelecek yıl da aynı şekilde pankartını alıp sokaklara inmeyi umuyor.

"Bu, benim için çok önemli ve her yıl taşıyabildiğim için çok minnettarım. Şu an 92 yaşındayım ve devam edebildiğim kadar devam etmeyi umut ediyorum."

https://onedio.com/haber/30-yildir-onur-yuruyusu-nde-ayni-pankarti-acarak-gonullerde-taht-kuran-92-yasindaki-kadin-730962