"Eşcinselim ve ev arkadaşıma aşığım"

Ben bir eşcinselim ve ev arkadaşıma aşık oldum. Onu kaybetmekten korktuğum için de durumumdan bahsetmedim. Ama bir gün mesajlarımı gördü ve gerçeği öğrendi.
Güzin Abla merhaba, ben iyi eğitim görmüş bir ailenin tek çocuğuyum.
Hem tek çocuk hem de eşcinsel olduğum için çok yalnız ve insanlara güvensiz büyüdüm.
Şu an 35 yaşındayım ancak bugüne kadar aşık olamadım.
Belki insanlara kendimi bırakacak kadar güvenemediğimdendir bu durum.
Ama arkadaş olarak çok severler beni. Çünkü kimseyi kullanmam, hayatta ve hep vericiyim.
Bu da belki yalnızlıktan korktuğum için geliştirdiğim bir davranıştır.
Şimdi bir ev arkadaşımla birlikte kalıyorum.
Çok iyi niyetli biri ve kimsenin bana olmadığı kadar yakın. Ben de ona 35 senedir kimseye duymadığım duygular besliyorum.
Ancak aramızdaki dostluk bozulmasın diye durumundan hiç bahsetmedim.
Onu asla kaybetmeyi göze alamıyorum. İlk defa hayatımda, yanımda hissettiğim biri.
O da beni çok seviyor ama arkadaşı olarak, böyle de gidebilirdi.
Benim için yanımda olsun da, benim duygularımı bilmesin yeter diye düşünüyordum.
Zaten bu durumum hariç ondan sakladığım hiçbir şey yoktu.
Ama bir gün telefonumda bu durumumla ilgili birisiyle mesajlarımı gördü, çok şaşırdı, üzüldü.
O üzüldü diye ben kahroldum.
Onun çevresi geniş, arkadaşları çok, benim yerime de çok rahat birilerini koyabilirdi ama yanımda olmayı seçti.
Benim ise ondan başa kimsem yoktu.
Bana “Seni o tarz birisiyle görürsem onu öldürürüm” dedi. Yapacağından değil tabii ama şok oldu.
Benim bundan kurtulmam gerektiğini, onun kardeşi olduğumu, kendisine benimle ilgili laf gelmesini istemediğini söyledi.
Ama bu bir hastalık ya da düzelecek bir şey değil.
Bir de ben zaten bu durumu bilmeyenler karşısında onu utandıracak bir davranışta bulunmam.
Kendisi hâlâ yanımda ama bir soğukluk hissediyorum.
Eskisi kadar yakın değil ve bu hiç yanımda olmamasından bile daha çok dokunuyor.
Gerçek yalnızlığı şu an hissediyorum.
Çünkü küçük dünyamda ilk kez biri beni bu kadar sevdi.
Şimdi ise yere çarpıp paramparça oldum.
Yaşayan bir ölü gibiyim, bir tavsiyede bulunur ya da bu karanlık günlerimde ufak bir ışık olursanız çok mutlu olurum.

YANIT
Sevgili genç okurum, bu konu benim için de, okurlarım için de çok hassas.
Duygularını çok güzel ifade ettiğin bu maili özellikle paylaşmak istedim.
Senin canını acıtan bu duruma insanların anlayış gösterebileceklerini düşündüm.
Sonuçta dediğin doğru; bu genç arkadaşın senin iyileşebilecek bir hastalığın olduğunu düşünüyor ama bu mümkün değil.
Seni böyle kabul edebilirse, hiç değilse aranızdaki bu güzel dostluk bozulmayacaktır.
Ama sen onunla ilgili daha değişik duygulara sahip olduğun için, farklı beklentiler içindeysen, bunda ısrar edersen, onun dostluğunu da kaybedebilirsin.
Bu nedenle bu dostlukla yetinmek zorundasın…
Senin ona karşı duyduğun sevgi bir yana, onun tutumu nedeniyle, sanırım bu arkadaşlığın platonik bir ilişkiden öteye geçemez.
Senin için onun yeri çok farklı, o halde ona göre davranmalı, onun sana gösterdiği dostça sevgiye saygı göstermelisin.

Güzin Abla - Hürriyet