Seyhan Arman, kariyer peşinde bir transseksüel.

Gündüz sade ve sakin akşam hadsiz ve iddialı

Seyhan Arman, kariyer peşinde bir transseksüel. Ben de onun peşinde bir pazar gününü takip ettim

>Bir gecede vajinam olsun isterdim

Kendimi keşfetmeye erken başladım. İlkokulda “Ben kadınım neden bana farklı davranıyorlar” diye sorguluyordum. Dünya üzerinde bunu hisseden tek kişi olduğumu sanıyordum. En büyük hayalim uyuyup uyandıktan sonra göğsümün çıkması, vajinamın olması, saçlarımın uzamasıydı. Gazeteciler gelip çekecek “bir gecede kadın oldu” diye haber yapacak, ailem beni kabul edecekti.

Sonra böyle olmayacağı kafama dank etti. Ortaokulda sözlü tacizler başladı. 15 yaşımdan itibaren başka sebepler yüzünden anneannemle yaşıyordum. Mahallemde de cinsel kimliğimle ilgili sorunlar oluyordu. Rahatsız ediliyordum. Ama kartlarımı hep açık oynadım. Hiç kimseye yalan söylemedim. Ailem de hissettiklerimi biliyordu. Ama konduramıyorlardı. 18 yaşımda bir gün dayanamadım ve anneme: “Bu bedeni taşıyamıyorum” dedim. Psikoloğa gidelim dedi. Kabul etmedim, zamana bırakmayı teklif ettim. O süreçte kendimi tiyatroya ve animasyona verdim.

Liseden sonra okulu bıraktım ve İstanbul’a geldim. Altı ay sonra abimi aradım: “Ameliyat olacağım. Adana’ya bir daha dönmeyeceğimi” dedim. “Ne olursa olsun, kardeşimsin” dedi. Güçlenene ve öteki olmadığımı hissedene kadar ailemden uzaklaştım. Sonra bütün ailemi topladım ve transseksüelliğin ne demek olduğunu anlattım. En büyük kurtarıcım tiyatro yapmak oldu. Ailem beni hep farklı kılıklarda sahnede izlemişti. Bu yüzden değişimden çok etkilenmediler. Zaten içim hep aynı kaldı.

Kadın olduktan sonra erkek olmayı öğrendim. Eskiden tacize uğrarsam 'Beyefendi ne yapıyorsunuz?' derdim. Sonra sertleştim adam da dövdüm.

12.00 Rengârenk peruk alışverişi

Adanalıyım. 32 yaşımdayım. Annem ev kadını, babam emekli. Beş kardeşiz. Ben ortanca çocuğum, bütün kardeşlerim evlendi. Tek bekâr benim. Pazar günlerim genelde çalışmak veya işle ilgili malzemeler almakla geçiyor. Yani aşk değil kariyer peşinde bir kadınım. Adaylarım oluyor ama ben zorum.  Bugün ilk durağımız Tarlabaşı. Perukçuları gezeceğiz. Ama acele etmeden, sakin sakin... Özel hayatımda peruk gerekmiyor. Ama tiyatro ve kabare şovlarımda kullanıyorum. Aradığım perukları Saray Peruk’ta buluyorum. Kendimde farklı şeyler yaratabiliyorum. Örneğin bir posta kutusunu bile kafama koyup üzerine rengârenk peruklar takarak sahneye çıkabilirim.

13.30 Büyük numara ayakkabı satan üç mağazam var

Ayakkabı almayı seviyorum. 42 numara giyiyorum. Kadınlar için büyük numaralı ayakkabı satan üç mağaza var. Deichmann, Cevahir Payless ve Bakırköy İrma… Şovlar içinse genelde ABD’den ayakkabı getirtmem gerekiyor. Beş yıl önce bir mağazaya ya da kafeye girerken “Acaba beni alırlar mı?” diye düşünüyordum. Şimdi insan olarak haklarımı biliyorum. “Bir dakika, ne oluyor?” diyebilecek duruma geldim. Bu yüzden çok problem yaşamıyorum. Zaten kafalardaki transseksüel imajına da uymuyorum.

14.30 Sokağa ojesiz çıkıyorum

Kokoş değilim. Fazla makyaj yapmam. Oje sürmem. Kremlere merakım yok. Eğer alacaksam MAC makyaj malzemeleri tercihim. Çünkü bu markanın gelirinin bir kısmı AIDS ile mücadeleye gidiyor.

16.00 Sıfır beden değilim

Adresimiz Aznavur Pasajı’ndaki  Button mağazasında kendime uygun şeyler bulabiliyorum. Sıfır beden olmadığım için modayı çok takip etmiyorum. Beni güzel gösterecek, siyah giysileri seviyorum.

19.00 Yönetmen yardımcısıyım

‘Çamurdan Tiyatro’ isimli tiyatro grubunda yönetmen Engin Alkan’ın yanında yönetmen yardımcısıyım. Oyun öncesinde dekorun kurulması ve ekibin gelmesinden sorumluyum. Bugün aynı zamanda kabare var. Kabareye yetişeceğim için önce tiyatroya uğrayıp işlerimi yapmam lazım.

21.00 Matmazel Coco karakterini canlandırıyorum
Suadiye’deki Madame Margot kabare kulübünde çalışıyorum. Bu gece olduğu gibi pazar geceleri ekstra şovlarımız olabiliyor. Sahnede ‘Matmazel Coco’ karakterini canlandırıyorum. Sunumları yapıp hikâyeyi anlatan Coco; hadsiz, şizofren, sempatik, iddialı…

Hakan Gence Fotoğraf: Murat Şaka- Selçuk Şamiloğlu

Hürriyet